چند روز پیش پیکر شهید «مجید قربانخانی» حُر مدافعان حرم هم بالاخره به زادگاهش بازگشت. اما شاید ندانید تاریخ انقلاب و دفاع مقدس، بسیاری از این قهرمانان گمنام دارد که هیچگاه مثل«طیب»، «شاهرخ ضرغام» و حالا داش‌مجید، نقل محافل نشدند.
مجله فارس پلاس؛ مریم شریفی: چه خوش است حال مرغی که قفس ندیده باشد/ چه نکوتر آنکه مرغی ز قفس پریده باشد.
تمام ماجرا همین است؛ پرواز. کتاب تاریخ را که ورق بزنی، پر است از داستان انسان‌های راه‌گم‌کرده اما فرصت‌شناس و خوش‌عاقبتی که در آستانه سقوط، قدر اندک مجالی که برایشان فراهم شد را دانستند، خود را از گذشته‌ای تاریک رها کردند و با یک پرش بلند، به قله نور رسیدند؛ طوری که همه را انگشت‌به‌دهان گذاشتند. در نیم قرن اخیر تاریخ ایران هم سکوهای رفیع برای پرواز دل‌های خسته از زنگارها کم نبوده؛ پیروزی انقلاب اسلامی، دفاع مقدس و دفاع از حرم، همان بزنگاه‌های سرنوشت‌سازی بودند که درِ قفس را به روی بسیاری از مرغان خسته به آخر خط رسیده باز کردند. و چه داستان‌های شورانگیز و حماسه‌های کم‌نظیری که در این از فرش به عرش رسیدنِ حُرهای زمانه ما خلق نشد. اما انگار دلشان پرمی‌کشید برای گمنامی که قصه پرفرازونشیب تحولشان در گذر زمانه، مخفی و مهجور ماند و کمتر کسی نامی از آن‌ها شنید. با ما در مرور داستان تحول تعدادی از این مرغان ازقفس‌پریده همراه شوید.
شهید «مهیار مهرام»
تولد:1335 / شهادت:23/8/1362/ محل شهادت: مریوان
از یوسف‌آباد تا دانشگاه برایتون انگلیس
«از همان دوره دبیرستان، «مهیار» با همه ما فرق داشت؛ هم در زمینه درسی باهوش‌تر و موفق‌تر بود و هم شرایط خانوادگی متفاوتی داشت. آن‌ها حسابی اهل مُد روز و. بودند و میانه‌ای هم با مسائل دینی و اعتقادی نداشتند. اینطور بود که راهمان خیلی زود از هم سوا شد. سال 1352 که دیپلم گرفتیم، مهیار به انگلیس رفت و.
درباره این سایت